ಮೋಡದ ಮರೆಯಲ್ಲಿನ ಸೂರ್ಯ ಪಕ್ಕನೆ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲಿದ ಹಾಗೆ, ದೂರದ ಸಾಗರದಾಚೆ ಇರುವ ನನ್ನ ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಸೇರುವ ವಿಚಾರ ಆಲ್ಮೋಸ್ಟ್ ಪಕ್ಕಾ ಆಗಿತ್ತು . ಎಷ್ಟೋ ದಿನದಿಂದ ಕನಸಾಗಿ ಕಂಡ ಆಸೆ ನನಸಾಗಿತ್ತು . ಮಳೆಗಾಲದ ಬಿಸಿಲಿನಂತೆ ಅದೆಷ್ಟು ಸಾರೆ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಲು ಹೋಗುವ ವಿಚಾರ ಆಗಾಗ ಸುಳಿದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಯಾಕೋ ಅದಕ್ಕೆ ಮೂರ್ತ ರೂಪವೇ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ .
ನನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನೇ ಅನುಸರಿಸಿ ನನ್ನನ್ನೇ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಾ ದೂರದ ದಾರಿಯವರೆಗೂ ಬಂದವಳು ಮಧ್ಯ ದಾರಿಯಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ತನ್ನ ಗುರಿಯನ್ನು ಅರಸುತ್ತ ದಿಡೀರ್ ಆಗಿ ಸಾಗರದಾಚೆ ಸಿಡಿದವಳು. ಅವಳ ಕಣ್ಣ ಬೆಳಕಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಕನಸನ್ನು ಕಂಡು , ಅವಳ ಉಸಿರಾಟಕ್ಕೇ ನನ್ನ ಉಸಿರನ್ನ ಹೊಂದಿಸಿಕೊಂಡವಳಿಗೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಕಾಲ ಉಸಿರಾಡುವುದೇ ಮರೆತ ಅನುಭವ. ನನ್ನ ಸುರಕ್ಷಿತತೆಯ ಭಾವಕ್ಕೆ ಅವಳ ವೇಗದ ನಡಿಗೆಗೆ ತಡೆಯಾಗಲು ಮನಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯ ಚಿಲುಮೆಗೆ ನೀರೆರೆಯಲು ಅದೂ ಒಂದು ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದು . ಅಂದಿನ ನಮ್ಮ ನಿರ್ಧಾರ ಸರಿಯೋ ಅಥವಾ ಸರಿ ಅಲ್ಲವೋ ಎಂಬುದು ನನಗೆ ಇಂದಿಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ .
ಸಾಧನೆಯ ದಾರಿ ಬಲು ದೂರ ಮತ್ತು ದುರ್ಗಮ . ದೂರದ ದಾರಿಗೆ ಬೆದರಿ ಅದೆಷ್ಟು ಕಂಗೆಟ್ಟಿದ್ದಳೋ , ನಡೆಯುವಾಗ ದಾರಿಯಲ್ಲಿರುವ ಕಲ್ಲು ಮುಳ್ಳು ನನ್ನ ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ಪುಟ್ಟ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಚುಚ್ಚಿ ಅವಳನ್ನು ಅದೆಸ್ಟು ಘಾಸಿಗೊಳಿಸಿತ್ತೋ , ಈ ಎಲ್ಲ ದುಸ್ವಪ್ನಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಎಡಬಿಡದೆ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದವು . ಆದರೆ ಈಗ ನನ್ನ ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಸೇರುವ ಕಲ್ಪನೆ ಮೂರ್ತ ಗೊಂಡಿದೆ .
ಈಗೆಲ್ಲ ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಕನಸುಗಳು. ಈಗ.ಪರಸ್ಪರ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಹಗುರಾಗುವ ಕಾಲ . ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಿನಂತೆ ಹೆಜ್ಜೆಯನನುಸರಿಸುವ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ..................... ಆದರೆ ಈಗ ಯಾರ ಹೆಜ್ಜೆ? ಯಾರ ಅನುಕರಣೆ? .......................... ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನನ್ನ ರಾಜಕಮಾರಿ ಎನ್ನುವ ಮಮಕಾರಕ್ಕೆ ಹೇಳಲಾರೆ . ಈಗ ಅವಳು ಎಷ್ಟು ಬೆಳೆದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ ಅಂದರೆ ಈಗ ನಾನೇ ಅವಳ ಫಾಲ್ಲೋವರ್. ಆದರೂ ನಾನೇ ಅವಳಿಗಿಂತ ಬಲ್ಲವಳು ಎಂಬ ಹುಚ್ಚು ನಂಬಿಕೆ ಅವಳಿಗೆ . ಈಗಲೂ ಮೊದಲಿನಂತೆ ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ . ನಿನ್ನ ಈ ನಂಬಿಕೆ ಹುಸಿ ಎಂದರೂ ಗಮನವಿಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ . ಅದಕ್ಕೇ ಈಗ ನಾನು ಬೆಳೆಯ ಬೇಕಾದ ಎತ್ತರದ ಬಗೆಗೆ ನನಗೇ ದಿಗಿಲಾಗುತ್ತಿದೆ .
ಅಂದು, ಅದೆಷ್ಟೋ ಕಾಲದ ನಂತರ ಸಂಧಿಸಿದ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಭಾವವಿತ್ತು ? ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗುವ ಕಾಮನ ಬಿಲ್ಲಿನಂತೆ ವಿವಿಧ ಬಣ್ಣಗಳು . ಅವು ಬೆರಗ? ಉತ್ಕಟತೆಯ? ಸಂತೋಷವ ? ನನಗೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ . ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿ ಬಂದಿತ್ತು . ಎಲ್ಲವೂ ಹೊಸತು ಎಲ್ಲವೂ ಆನಂದಮಯ. ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಕಳೆದಂತೆ ಆಡಿದ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ನಕ್ಕು ನಗಿಸಿದ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಕಂಡ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಲೆಕ್ಕ ಇಟ್ಟವರಾರು? ಆದರೆ ಕಾಲ ನಿಂತ ನೀರಲ್ಲವಲ್ಲ . ಒಂಟಿ ದಾರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಬಂದು ಕಾಲ ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ರಾಜಕುಮಾರಿಗೆ ಬೈ ಬೈ ಹೇಳುವ ನನ್ನ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯನ್ನ, ಆ ನೋವನ್ನ ಯಾರಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲಿ ?